با عشق!!!

با عشق بر سر راهت سبز شدم و با زمستان هم خوابم کردی!

بی وفا من که مردانه از وفا برایت سرودم؛

شیره بر سر منه دیوانه مالیدی چرا؟

کنون بند بند وجودت تسبیح منه آلوده و ذکرهایت قطره قطره از انگشتانت تمام شعرهایم را خیس می کند؛

وقتی تک تک عاشقانه بوسیدنت در حجم جانمازت مرا به خودسوزی وا می دارد!

به کدامین قبله دلخوشی وقتی قبله اش رو به جفاست؟

کفر نمی خواهم نامرد،لیک یک قطره برایم ذکر بگو تا در زمستانت آتش نگیرم!

اسدسرخی-تقدیم به همسر عزیزم.

تلالو آسمانی!!!

من که مشت،مشت دلتنگی در چنگ می گیرم؛

من که هر شب با رازقی بر سرت جنگ می گیرم؛

ای تمام زندگی ام؛

ای  تلالو آسمانی؛

من پیش مرگ تمام خنده هایت؛

من مدهوش ز تمام نوازش هایت!

ای تمام عمر کوتاهم به حضورت؛

ای تمام ربّنای خانقاهم به فدایت!

اندکی صبر بفرما؛

اندکی صبر ای رقی جون!

من گمگشته در رد نگاهت بوده ام؛

من سایه ی تنهایی این خانه بوده ام!

مرحمی بگذار بر زخم منه عاشق؛

بگشا مشتم،بگذار بمیرم در وادی این عشق!

با توام ای تمام فراز و نشیب دلواپسی هایم؛

با توام ای تمام سالها چله نشینی هایم!

منتی بگذار بر من صادق؛

بگذار در آغوشت بمیرم!!!

اسد سرخی

برف!!!

با توام بانو!

یاکنارم بمان!یا مرا به آفتاب بسپار!

من بدون تو:

گوله،گوله بغض در شهری غریب را می مانم و ...!

با تو:

زیباترین سکوت در شبی رویایی...!

من بدون تو:

خروار،خروار برف سرد و خسته از آسمان را می مانم و ...!

با تو:

آدمکی پاک و یک دل که دستان گرمت مرا در زمین نقش می سازد!

حال خود دانی بانو!

یا مرا در بر گیر و نقش ساز!

یا رو برگردان و به حادثه بسپار!

اسد سرخی

دختر آبان!!!

حادث ساخته ای با بوسه های پیاپی ات!

چه کرده ای دختر آبان؟!

چگونه عشق ات را به بجا آورم؟!

کنون در کش و قوس نوازش هایت سکته کرده ام!

ذره،ذره  ام محو در نگاهت،وجودت را می ستاید!

چه کنم با جسم معلول زمینی ام؟

ای فرشته در چارقد گلی ات!

ای زیباترین حادثه دوست داشتن!

با تو هیچ کمبودی رنگ نمی گیرد!

با تو روزها،حتی قرن ها زیباتر می شود!

یا بگذار درآغوشت در خود گم شوم؛

یا رهایم کن تا در تو گم شوم!

اسد سرخی-تقدیم به بهترین حادثه زندگیم رقیه جوووووووون*