پیمانه ی زمان!!!

دیوانه رسوا اینجاست آخر دنیا!!!

اینجاست قبرستان دلها...!

سنگینی زمان را بر پیمانه شراب سلام می دهم!

دیوانه ی من!

دود خورده ی شمعهای شبهای تنهاییم...!

من آخرین خط سرمش دفتر زندگی ام!!!

من آخرین قراول ارگ ویران شده ی سرمای وجود توام؛

من میزبان گناهای نابخشودنی ام!!!

من خواستار ایست زمان بر پیمانه ی شرابم!

من تو را...!

می خواهم ...!

می بویم...!

می جویم...!

آخر به کدامین گناه نباید تو را دریابم؟

و تورا در خرابه های خرابات برزن های نیستی ستایش گر مرگ زمان کنم؟

من رسواییم را با آبروی شقایق های دشت جاویدان می آمیزم!

اسدسرخی