فریاد!!!

من چنگ می زنم او زخمی می کند!

من یقه اش را

او کاغذ را

خودکارم تمام عقده ام را به دوش می کشد.

اسد سرخی

یک شیشه فریب!!!

بد کردی با من روزگار...

بردلم بوی تعفن آغوش مانده و تنم روزی یکح شیشه عطر میخواهد!

تا سرخ نگه دارم جان خشکیده ام را...

حالم از تقدیرم بهم میخوره!

اسد سرخی

خاطرات!!!

 سالهاست در پی خود می گردم و ضمیر را گم کرده ام!

بس که خاطراتبد و بدتر مرا احاطه نموده اند؛

خوب تنهایک جرعه تلخی بود و خوب تر یک ساه مستی شبانه...!

دگر خسته شده ام و تنها یکبار به اختیار میخواهم یکجا بند شوم؛

همچو فرزندی در آغوش باد!

با گلوی در چنگ ریسمان؛

حالا بشئر باران بغض را از حلقه های افکارم.

اسد سرخی!!!

واق واق!!!

بوی حماقت و تعفن حالمان را بهم می زند...!

کابوس سگ بهتر از سرگذشت ماست...!

چرا خودمان را فریب می دهیم...؟!

از کدام زمستان می ترسیم...؟!؟!

واقعیت را چرا اینگونه چال کرده ایم...؟!

جبر...!

واق واق...!

اختیار...!

واق واق...!

دلی سوخت قرص نانی...!

دلی سوخت تکه استخوانی از...!

همانند سگ دم مان را تکان می دهیم و زن سرایدار را فرشته می نامیم...!

ما اشرف مخلوقاتیم؟!؟!

اسد سرخی

هیس!!!

تپش قلبت را...

یک عمر آرامش...!

یک دنیا آغوش و اعتماد...!

لبالب حرارت...!

کوه،کوه؛تکیه و ...!

گم شدن در کوچه پس کوجه های گیسوی تو...!

هیس...!

گم شدن در تو!!!

اسد سرخی