خیانت!!!

آن چراغی که از خانه ما دزدیدی

                                                                  کور سو نور امیدی در دل تاریکم داشت!

دگر با من از وفا و دوستی سخن مگوی

                                                                  هر چه را که در خاک کاشتی می کنی برداشت!

در منزل گه ما بود نور امیدی

                                                                  که از نامردیه روزگار چهره از ما برداشت!

آنکه از سفره ما می خورد نان و نمکی

                                                               از اعتماد ما شیطان به همراه داشت!

کنون خوش باش به آغوش و دگرمی

                                                             که آن روزی برایم حکم آرامش داشت!

می سوزذ دلم برایت و ندارم دگر گله ی

                                                          تو بترس از آن دل هرزه که شیطانت در آ« تخم کاشت!

اسد سرخی