همزاد!!!

غم تنهایی و ناله های مسکوتم مرا خشکاند و دگر صدایی از احساساتم بر نمیخیزد تا بخواهم برای زندگی بازی کنم و غم تنهایی ام را فریب دهم!

تا دست از سرم بر دارد...!

هر کس و ناکس خود را یار جا زد و برای رفع کمبود احساسات از من  برای خود برداشت...!

مرا با احساسات خشکیده ام تنها گذاشتند و...!

خود را کوه جا زدند و در اوج ارتفاع تنهایم گذاشتند...!

دگر توانی برای بازی ندارم و بدنبال همزاد خود میگردم!

آری همزاد...!

 همزادمن مسافری دگر است و او هم غم مرا دارد!

او حرفهای نگفته ام را می شنود!

او درد و زخم مرا بر دل دارد و...!

دگر در کنارش  نیازی به فریب تنهایی ندارم!

 من با او از فرداهایی بهتر سخن خواهم گفت و آینده را با او خواهم ساخت!

تنها غم ما تنها بودن تنهاییمان خواهد بود که برای او نیز همزادی هست!

برای پیدا کردن همزادم سالهاست دست به دعایم و اشک ها بر گونه دارم تا او را بیابم و از گزند گرگهای این زمانه در امان دارمش...!

 اگر نیاز بود شهر را برایش به آتش بکشم تا دودش چشم حسودان را کورکندوهمگان بدانندکه همزادی در کنارش است!!!

همزادی از سرزمین بادها!!!

نجواهایش را میشنوم و میدانم که در همین تزدیکیهاست و دوستم قاصدک آدرسش را اینجا داده است.

 اسد سرخی